غریبه

هیچ تنها و غریبی ،طاقت غربت چشماتو نداره
هرچی دریا رو زمینه،قد چشمات نمیتونه ابر بارونی بیاره

وقتی دلگیریو تنها،غربت تمام دنیا
از دریچه ی قشنگه، چشم روشنت میباره

توی این غروب دلگیر جدایی
توی غربتی که همرنگ چشاته

همیشه غبار اندوه،روی گلبرگ لباته

حرفی داری روی لبهات،اگه اه سینه سوزه
اگه حرفی از غریبی،اگه گرمای تموزه

توبگو به این شکسته،قصه های بی کسیتو
اظطرابو نگرانیت، حرفای دلواپسیتو

نمیتونم غریبه باشم،توی آیینه ی چشمات
تو بزار که من بسوزم،مثل شمعی توی شبهات